Jos Legierse
‘Je bent de laatste strohalm voor mensen’
Jos Legierse werkt part time en combineert dus haar werk met een druk gezin. De laatste jaren heeft ze bijna alleen maar geluid-zaken gedaan, daarvoor veel bestemmings-plannen buitengebied, dus veel agrarische bedrijven. ‘Wegen zijn echt een leuk onderwerp.’
‘Als je gelijk hebt, dan krijg je
dat ook, hoe lastig je ook bent’
‘Omdat ik niet wist wat ik wilde, heb ik planologie gedaan. Dus dacht ik: laat ik maar ‘iets breeds’ gaan doen. Het is een gamma studie, tussen alpha- en bètastudies in. Dat paste me wel, want ik ben voornamelijk geïnteresseerd in beta onderwerpen, maar was altijd beter in alfa onderwerpen. Na mijn studie ben ik bij gemeentes gaan werken. Zo kwam ik in contact met STAB en dacht: nou, daar zou ik wel willen werken. Bij de gemeente ben je meer het hectische bestemmingsplanproces aan het managen en ben je afhankelijk van de politiek. Je kunt niet altijd zomaar opschrijven wat volgens jou juist is. Bij STAB kun je echt de inhoud in en werk je samen met mensen die dat ook willen.
Toen ik aankwam was net het tienjarig bestaan gevierd en viel ik midden in de discussie over de teamstructuur. Tijdens workshops liepen de emoties hoog op. Zelf had ik nog niet echt een mening, dus dat was wel apart om mee te maken.
Frase
‘Het verbaast me soms nog steeds dat als een partij voor 90% gelijk krijgt, ze nog regelmatig heel negatief op het rapport kunnen reageren. Die negativiteit over die tien procent vind ik heel apart, want je kan ook iets positiefs zeggen over die negentig procent waarmee je je eigen verhaal versterkt. Hoe het rapport vervolgens door de rechter op zitting wordt ontvangen en wat partijen er daar dan nog over zeggen, daar heb ik weinig zicht op. Ons MT gaat met enige regelmaat
praten met de Raad van State en de rechtbanken en we hebben ook wel eens iemand van de Raad van State gehad die ons een workshop heeft gegeven waarbij hij dan heel globaal behandelde wat ze van rapporten vonden. Dan hoor je dat dat positief is, maar op een concreet rapport horen wij eigenlijk zelden iets. Ik ben een stuk of acht keer op zitting geweest en partijen hebben dan vaak commentaar op het advies en uiten dat ook. Tijdens een zitting houdt de rechter zich dan gelukkig op de vlakte en stelt de partijen en STAB meestal gerichte vragen. Vervolgens zie je dan in de uitspraak dat de rechter toch afgaat op mijn rapport met een frase als: We hebben geen reden om aan te nemen dat wat onze STAB-adviseur zegt, niet klopt, of iets in die trant.
Noordkant
‘Het bezoeken van partijen vind ik nuttig, maar is niet altijd even leuk. Je bent de laatste strohalm voor mensen. Soms zie je ze denken: Daar komt STAB en die gaat wel eens even duidelijk zeggen hoe de vork nou echt in de steel zit. Dat merk je ook duidelijk, en dus wil je het goed doen. Bij een bedrijf word je in een zakelijke sfeer ontvangen door een bedrijfsleider, maar burgers zijn soms wanhopig. Ze zeggen dat er niet naar hen geluisterd wordt en dat de gemeente nog nooit is komen kijken. Vaak zijn ze het niet eens met de keuze die de gemeente heeft gemaakt. Alleen: als een gemeente ergens een appartementencomplex heeft gepland, kijk ik of dat binnen de regels en het beleid past. Niet naar de vraag of dat complex beter aan de noordkant van het
dorp had kunnen komen. Misschien hebben appellanten daar wel gelijk in, maar daar veranderen wij natuurlijk niks aan. De vraag van de Raad van State aan STAB gaat over de gevolgen van dat plan op díe locatie, niet of het beter op een andere locatie had gekund. Dus het locatiebezoek is echt nodig voor een goed advies en burgers waarderen het ook dat er naar hen geluisterd wordt, maar je kunt niet alles wat ze je meegeven gebruiken en dat vind ik soms wrang.
Boerenechtpaar
‘Het is soms pittig, want in sommige kwesties zijn de partijen makkelijk in de omgang, waar in andere kwesties je echt wel eens een vervelend gevoel krijgt. Ik heb eens een partij gehad die glashard tegen me heeft zitten liegen, maar niet
op het punt waar het om ging. Op dat punt had hij wel gelijk. En als je gelijk hebt, dan krijg je dat ook, hoe lastig je ook bent. Soms maken mensen het zichzelf moeilijk. Ik herinner me een agrarisch bedrijf met een woning erbij. Het boerenechtpaar verkocht het bedrijf en koos ervoor om in die boerenbedrijfswoning te gaan wonen. De gemeente had daar een burgerbestemming aan gegeven. Nadat de man was overleden, ging de vrouw in beroep tegen haar voormalige bedrijf
dat naast haar lag. Ze was emotioneel en agressief en moest doorhaar advocaat in bedwang gehouden worden. Echt apart: je verkoopt je bedrijf, kiest ervoor om in de woning te blijven wonen, de gemeente is zo aardig om je een burgerbestemming te geven zodat je die woning ook nog lekker kan verkopen en vervolgens ga je tegen de bedrijfsvoering van je voormalige bedrijf in beroep. Maar goed, je weet niet wat er allemaal speelt in het leven van mensen.